Sorunuz, şimdi Japonlar da nasıl bir millettir?
Onu tasvire zafer-yab olamam, hayrettir!
O küçük boylu, büyük milletin efradı bugün,
Doğruluk, ahde vefa, va’de sadakat, şefkat;
Aczin hakkını i’laya samimi gayret;
En ufak şeyle kanaat, çoğa kudret varken;
Yine ifrat ile vermek, veren eller darken
Kimsenin ırzına namusuna yan bakmayarak,
Yedi kat ellerin evladını kardeş tanımak;
“Öleceksin!��? denilen noktada merdane sebat;
Yeri gelsin, gülerek oynayarak terk-i hayat
Dikilip sahile binlerce basiret, im’an;
Ne kadar maskaralık varsa kovulmuş kapıdan!
Garbın eşyası, eğer kıymeti haizse yürür;
Moda şeklinde gelen seyyie gümrükte çürür!
Gece gündüz açık evler, kapılar mandalsız;
Herkesin sandığı meydanda, bilinmez hırsız.
Mehmet Akif Ersoy (1873-1936)
işte bir şiir insanın duygularını bir millete duyduğu sevgiyi,kardeşlik duygysunu bu kadar güzel anlatabilirdi.MEHMET AKİF ERSOY’A sonsuz teşükkür etmeyi bir borç bilirim…
Hakikaten anlam yüklü bir şiir, üstad ne güzel söylemiş.
Aslında üstadın saydığı bu güzel özellikler bizde olması gereken özellikler,zaten Mehmet Akifin tüm şiirlerinde bu konu anlatılmıyor mu?O hep Asrı Saadet ınsanlarını andıran insanlarımızın özlemini dillendirmemiş miydi?Bu şiirde bu amaca hizmet eden farklı bir usül bence.Allah ondan razı olsun…